Op een frame van kippengaas wordt PU-schuim of gipsverband aangebracht. In een volgende laag worden gips, tegellijm, stuc of papier-maché gebruikt. Onconventionele materialen als kaneel, curry, cacao of koffie geven de sculpturen daarna niet alleen een textuur en een kleur maar ook een geur. Vanuit een langdurig proces van opspannen, verstevigen, afschuren en weer opnieuw aanbrengen verschijnen imperfecte – soms bijna plompe – vormen, die associaties met lichaamsdelen of organen oproepen, maar die dat nooit letterlijk zijn.
De formaten lijken gerelateerd te zijn aan het menselijk lichaam. Je zou de beelden kunnen oppakken of koesteren. Sommige sculpturen hebben een binnenkant, sommige een geur en huid. Het is dan ook niet genoeg deze beelden alleen met je ogen te zien, ze moeten ook gevoeld en geroken worden. Dat maakt de omgang met deze werken intens, maar ook wat ongemakkelijk.